Obrzezanie dziewczynek polega na usunięciu łechtaczki, a niekiedy także mniejszych i większych warg sromowych. Wejście do pochwy często jest zszywane – pozostawia się jedynie mały otwór na ujście moczu i krwi menstruacyjnej. Czasami zamiast wycinania narządów wykorzystuje się żrące substancje chemiczne

W zależności od konkretnego plemienia lub regionu, wiek dziewcząt poddawanych przymusowemu obrzezaniu jest zróżnicowany. Zabieg przeprowadza się na dziewczętach w wieku 5-10 lat lub na nastolatkach jako oznaka przejścia ze stanu dziewczęctwa w wiek kobiecości. Czasami jednak obrzezane są nawet zaledwie kilkutygodniowe niemowlęta płci żeńskiej. Zabieg wykonywany jest przez akuszerkę, z reguły bez medycznego wykształcenia, bez znieczulenia i z reguły w bardzo złych warunkach sanitarnych. Z tego względu wiele zabiegów kończy się dla dziewczynek zakażeniem, posocznicą, tężcem, dużym bólem, a czasami nawet prowadzi do śmierci.

Obrzezanie dziewcząt raczej nie wynika z przesłanek religijnych, a z powodów kultowych, rytualnych i obrzędowych. Ani w Biblii, ani w Koranie nie znajduje się nakaz religijnego obrzezania kobiet. Wyrzezanie ma być gwarancją na to, że dziewczyna w dniu ślubu jest dziewicą. Ma również zmniejszyć przyjemność doznań erotycznych i ogranicza kobiecą seksualność, co ma duże znaczenie w społecznościach patriarchalnych. Obrzezanie jest więc swego rodzaju inicjacją. Przed zabiegiem dziewczynka musi pozostawać przez pewien czas w odosobnieniu. Połączenie z rodzinami po obrzezaniu jest symbolicznym wyrazem wejścia w nową rolę społeczną. Wyrzezanie traktuje się też jako oczyszczenie, gdyż w wielu afrykańskich społeczeństwach panuje przekonanie, że kobiece narządy intymne są siedliskiem złych i nieczystych mocy.

Te kobiety, które jako dziewczynki nie zostały poddane zabiegowi obrzezania, są niejako wyklęte ze wspólnoty i uznawane za dzieci. Ma to duży, negatywny wpływ na kobiecą psychikę. Nieobrzezana dziewczyna nie może wyjść za mąż, matki więc zgadzają się na zabiegi swoich córek ze strachu, że te nie znajdą sobie męża i będą zmuszone do życia poza nawiasem społeczeństwa – zmuszanie dziewcząt do obrzezania może więc być wyrazem troski o ich przyszłe, szczęśliwe życie.

Obrzezanie dziewcząt jest ostro krytykowane i uważane za pogwałcenie praw i godności człowieka. Budzi ono sprzeciw tym bardziej, że zabiegowi poddawane są praktycznie dzieci, które nie mogą się sprzeciwić, są nieświadome i bezbronne.

Szacuje się, że problem ten jest najbardziej nasilony w muzułmańskiej Indonezji (97% obrzezanych dziewcząt) oraz w Somalii, Egipcie i Mali (90%). Pozostałe kraje, w których praktyka wyrzezania dziewcząt jest właściwie normą, to m.in. Burkina Faso, Sudan, Etiopia, RPA. Ghana. Gwinea. Senegal i Kongo.