Erekcja (łac. erectio) lub inaczej wzwód, jest to proces fizjologiczny, który polega na usztywnieniu penisa, podczas którego narząd zbudowany z tkanek jamistych powiększa się na skutek zwiększonego dopływu krwi przy jednoczesnym zmniejszeniu jej odpływu. W trakcie erekcji w penisie gromadzi się aż sześć razy więcej krwi, niż gdy znajduje się on w stanie wiotkim. Wzwód określa się również jako zdolność do osiągnięcia oraz utrzymania odpowiedniej sztywności penisa, umożliwiającej odbycie stosunku seksualnego.

Penis składa się z dwóch ciał jamistych otoczonych nierozciągliwą osłonką białawą. Ciała jamiste ułożone są względem siebie równolegle. Prącie składa się również z ciała gąbczastego, które otacza cewkę moczową. Ciała jamiste są zbudowane z gąbczastej tkanki, która może szybko napełnić się krwią, powodując usztywnienie członka.

Aktywacja ośrodka erekcji, znajdującego się w rdzeniu kręgowym, wywołuje przewagę układu przywspółczulnego, który rozszerza naczynia krwionośne, nad układem współczulnym. Zwiększa się wówczas ciśnienie w ciałach jamistych prącia, na skutek czego zaczyna zalegać w nich krew. Żyły, uciskane przez powiększone tętnice, zamykają się, uniemożliwiając odpływ krwi z prącia.

Erekcja jest efektem mechanizmów wzajemnego odziaływania na siebie układu naczyniowego i nerwowego. Podniecenie seksualne powoduje kurczenie się mięśni gładkich w ścianach naczyń tętniczych. Efektem tego procesu jest zwiększenie napływu krwi i wypełnienie nią ciał jamistych prącia. Penis nie tylko sztywnieje, ale też wydłuża się i powiększa się jego objętość.

Prawidłowo wzwód zanika po wytrysku, albo wtedy, gdy ustępują bodźce wywołujące stan podniecenia seksualnego. Zmniejsza się wtedy napływ krwi oraz ucisk na żyły wypustowe. Dzięki temu krew znajduje ujście i odpływa z penisa.

Z badań wynika, że mężczyzna jest najbardziej zdolny do utrzymania erekcji w wieku rozrodczym, kiedy jego organizm wytwarza stosunkowo duże ilości testosteronu. Po czterdziestym piątym roku życia  zdolność do osiągnięcia i utrzymania erekcji spada na skutek zmniejszonej aktywności jąder i produkcji testosteronu.

Zmniejszenie sztywności penisa podczas stosunku, niemożliwość jego usztywnienia lub utrzymania tego usztywnienia, to najczęściej spotykane zaburzenia erekcji. Przyczyny tych zaburzeń mogą być różnorodne – nieprawidłowa erekcja może być wynikiem cukrzycy, miażdżycy, nadciśnienia tętniczego czy niedoboru testosteronu. Inne przyczyny to zaburzenia hormonalne tarczycy, nadmiar estrogenu i prolaktyny, schorzenia mózgu i rdzenia kręgowego oraz depresja i nieprawidłowa budowa penisa. Jeśli zaburzenie erekcji jest spowodowane innymi chorobami, leczenie opiera się właśnie na ich eliminacji. Innym sposobem terapii jest stosowanie odpowiednich środków farmaceutycznych.